Ξύπνησα και η άλλη άκρη του κρεβατιού μου ήταν άδεια. Η γυναίκα μου έλειπε. Θα 'ναι στην κουζίνα και θα ετοιμάζει πρωινό, σκέφτηκα με χαρά, γιατί συνήθως εγώ ξυπνούσα πρώτος και έκανα το πρωινό. Παραδόξως δεν ήταν στην κουζίνα. Ούτε σε κάποιον άλλο χώρο του σπιτιού. Μετά συνειδητοποίησα ότι χθες είχε βγει και μάλλον δεν θα γύρισε. Λες να έπαθε τίποτα; σκέφτηκα. Μήπως με εγκατάλειψε;
Τότε άνοιξα τηλεόραση και μου λύθηκε η απορία. Την είχαν συλλάβει. Είχε διαπράξει φόνους. Κάτω από το όμορφο πρόσωπό της έβλεπες πηχυαίους τίτλους λαϊκιστικής νοοτροπίας: "Η γυναίκα Δράκος", "Σήριαλ κίλερ με eyeliner" και τα λοιπά.
Τότε άνοιξα τηλεόραση και μου λύθηκε η απορία. Την είχαν συλλάβει. Είχε διαπράξει φόνους. Κάτω από το όμορφο πρόσωπό της έβλεπες πηχυαίους τίτλους λαϊκιστικής νοοτροπίας: "Η γυναίκα Δράκος", "Σήριαλ κίλερ με eyeliner" και τα λοιπά.
