Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Τυφλός

Αυτός ο τυφλός χρησιμοποιούσε αντί για μπαστούνι προσανατολισμού μια δέσμη φωτός.

Πόλη - καράβι

Πολύ συχνά νιώθουμε ότι η πόλη στην οποία ζούμε είναι στην πραγματικότητα ένα μεγάλο καράβι. Δεν μας ωθεί σε αυτή την σκέψη ο υποτιθέμενος φλοίσβος των κυμμάτων που σκάνε στην πλώρη της τεράστιας ακάτου, ούτε η αίσθηση του διαρκούς ταξιδεύειν. Αλλά η ναυτία που έχει εγκατασταθεί μόνιμα στο στομαχι μας...

Ρομαντισμός

Θυμήθηκα ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα. Αλλά δεν θυμόμουν την γυναίκα με την οποία το είδα..

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Σαρκοβόρα Φυτά

 ...Όλα τα έπιπλα του σπιτιού ήταν ύπεροι σαρκοφάγων φυτών. Αν γοητευόσουν από τα σαγηνευτικά χρώματα τους, μπορούσαν να σε παρασύρουν σε μια ειρκτή θανάτου. Πως; Με ποικίλους τρόπους. Ο καναπές συγκεκριμένα τυλίγεται γύρω από την λεία του, οι καρέκλες εκλύουν μια κολλώδη ουσία, η πολυθρόνα χρησιμοποιεί καλά κρυμμένες λεπίδες, ο καθρέφτης - από τα πιο τρομακτικά - σε ρουφάει μέσα του, τα συρτάρια ενεργοποιούν δαγκάνες που σε πιάνουν από τα χέρια και εξαπολύουν μετά πάνω σου ένζυμα, το κρεβάτι σε κρατάει καθηλωμένο με χιλιάδες λεπτά νήματα που δένονται γύρω σου.
Δεν είναι παράδοξο λοιπόν που τα κατέστρεψα όλα με ένα τσεκούρι και έφυγα από κει.

Τώρα τριγυρίζω "αφρήτωρ, αθέμιστος και ανέστιος" σε μια πόλη που ανοίγεται μπροστά μου σαν άνθος. Κρατάω ακόμα το τσεκούρι στα χέρια μου και αν κρίνω από τα αποσυνθεμένα πτώματα που συναντώ παντού γύρω μου, πρόκειται για ένα τεράστιο σαρκοβόρο λουλούδι που απομυζεί θρεπτικά συστατικά από αδαείς οργανικές υπάρξεις. Η παγίδα είναι σε πολλαπλάσιο βαθμό μεγαλύτερη, για αυτό και η προσοχή μου ακόμα πιο τεταμένη.

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Πιανίστας

...Έριξα ένα χαστούκι στο πιάνο μου. Ονόμασα αυτό το έργο "ασυμφωνία σε ρε μείζονα". Από την ένταση της εκτέλεσης έπεσε κατά λάθος το καπάκι που καλύπτει τα πλήκτρα πάνω στα δάχτυλά μου. Ούρλιαξα αμέσως μιαν άρια.
Έχω ερωτική σχέση με το πιάνο μου. Μια φορά καθώς το κοιτούσα από απόσταση και θαύμαζα τις καμπύλες και τις βαθιές γωνίες του κάτω από την απαστράπτουσα λάμψη του βερνικιού, ερεθίστηκα.
Η λάμψη του βερνικιού λειτουργεί - σε μένα -  και ως ένας (θολός) καθρέφτης στην επιφάνεια του οποίου παίζουν κρυφτό ο αυτισμός και ο ναρκισσισμός μου.
Συχνά κάθομαι στο πιάνο μου και χτυπάω μία νότα. Ακούγεται πάντα διαφορετικά. Χτυπάω την ίδια νότα επαναλαμβανόμενα, σκυμμένος, με το κεφάλι σχεδόν κάτω από τα πλήκτρα. Αν με δει κάποιος από μακριά δεν θα καταλάβει αν βρίσκομαι σε απόγνωση ή σε κατάσταση απόλυτης ευτυχίας.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Σημεία στίξης

...Ο χώρος φαινόταν άδειος. Δεν υπήρχαν σημεία ζωής. Υπήρχαν ωστόσο σημεία στίξης! Και αυτό μας βοήθησε να αρθρώσουμε λόγο και να κάνουμε προτάσεις που περιέγραφαν την κατάσταση, που ήταν δηλωτικές φόβου, που ζητούσαν βοήθεια.