Έπιασα με τα δυο χέρια το πρόσωπο μου. Δεν είχα πονοκέφαλο. Προσπαθούσα να βγάλω την μάσκα που φοράω.
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Εμπρησμός σιδηροδρομικού σταθμού
Πήγαμε και βάλαμε φωτιά στον σταθμό του τρένου. Δεν μας ώθησε σε αυτήν την πράξη η πολιτική μας ιδεολογία, ούτε κάτι πιο προσωπικό, όπως νοσταλγία ή αναμνήσεις. Και σε καμία περίπτωση δεν είμαστε εχθροί των ήρεμων, μελαγχολικών ταξιδιών που προσφέρουν οι σιδηροδρομικές ράγες.
Πήγαμε και βάλαμε φωτιά για να μην σταματάν πια τρένα στον σταθμό. Είναι κάτι που μας προκαλεί ανησυχία...
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011
Πέτρα στο λαιμό
Αυτός ο άνθρωπος έδεσε μια πέτρα στο λαιμό του και στάθηκε στην άκρη της προκυμαίας, έτοιμος να δώσει τέλος στην ζωή του. Που να ξερε ότι στο συγκεκριμένο σημείο παρατηρούνταν φαινόμενα αντιβαρύτητας. Έτσι αντί να τον τραβήξει προς τα κάτω η πέτρα που είχε στα χέρια του, αυτή τινάχτηκε προς τον ουρανό. Και αντί να πάει ο άνθρωπος από πνιγμό πήγε από κρεμάλα.
Μετεωρίτης
Ένα αστέρι έπεσε και έκανες μια ευχή. Δεν ξέρω αν η ευχή σου πραγματοποιηθεί. Πάντως το συγκεκριμένο άστρο - που, παρεμπιπτόντως, είναι μετεωρίτης- θα πέσει σε λίγο πάνω σε ένα χωριό και θα το ισοπεδώσει όλο.
Εγκλήματα κατά του εαυτού
Με κατηγόρησαν για απόπειρα αυτοκτονίας. Και με κλείσαν φυλακή. Ο δικηγόρος μου δεν μπόρεσε να καταστήσει έγκυρο το άλλοθι μου. Την ώρα του εγκλήματος εγώ κοιμόμουν. Αλλά τα πειστήρια είχαν χαθεί.
Η ποινή μου είναι ισόβια. Εφέσεις δεν γίνονται δεκτές.
Οι συγκρατούμενοι μου κατάδικοι για παρόμοια εγκλήματα. Υπάρχουν ωστόσο και έγκλειστοι με ελαφρύτερες ποινές. Αυτοί είναι μέσα κυρίως για αυτοτραυματισμούς.
Τώρα επιδίδομαι σε καταναγκαστικές εργασίες, σε απομόνωση και ενίοτε σε βασανισμούς συγκρατουμένων μου.
Σχέδιο απόδρασης δεν υπάρχει προς το παρόν.
Η ποινή μου είναι ισόβια. Εφέσεις δεν γίνονται δεκτές.
Οι συγκρατούμενοι μου κατάδικοι για παρόμοια εγκλήματα. Υπάρχουν ωστόσο και έγκλειστοι με ελαφρύτερες ποινές. Αυτοί είναι μέσα κυρίως για αυτοτραυματισμούς.
Τώρα επιδίδομαι σε καταναγκαστικές εργασίες, σε απομόνωση και ενίοτε σε βασανισμούς συγκρατουμένων μου.
Σχέδιο απόδρασης δεν υπάρχει προς το παρόν.
Θεωρία της κίνησης και η παραβολή των τριδύμων
Ο γιος μου μου ζήτησε να του εξηγήσω γιατί κινούμαστε. Εντάξει η τριβή και η αδράνεια παίζουν ένα ρόλο. Όπως και οι βαρυτικές δυνάμεις ανάμεσα στα ουράνια σώματα ή οι πυρηνικές στον ατομικό μικρόκοσμο. Τι είναι η κίνηση όμως; Γιατί κινούμαστε; Τι είναι αυτό που μας κινεί; Και τι αυτό που κινείται; Αναγκάστηκα να καταφύγω στην παρακάτω παραβολή για να του απαντήσω.
"Είμαστε τρίδυμοι. Ο ένας ταξίδεψε πριν από πολύ καιρό με την ταχύτητα του φωτός. Τώρα τον περνάω 30 χρόνια. Ο τρίτος υπερέβη και αυτό το όριο και ταξίδεψε ακόμα πιο γρήγορα. Είναι τώρα μωρό."
Το σύμπαν μετακινείται όχι εμείς. Αφήνουμε μέσα στα χιλιοστά των λεπτών διάφανα κελύφη, τις άπειρες διαδοχές των στιγμών μας.
"Είμαστε τρίδυμοι. Ο ένας ταξίδεψε πριν από πολύ καιρό με την ταχύτητα του φωτός. Τώρα τον περνάω 30 χρόνια. Ο τρίτος υπερέβη και αυτό το όριο και ταξίδεψε ακόμα πιο γρήγορα. Είναι τώρα μωρό."
Το σύμπαν μετακινείται όχι εμείς. Αφήνουμε μέσα στα χιλιοστά των λεπτών διάφανα κελύφη, τις άπειρες διαδοχές των στιγμών μας.
Οι τέσσερις άνεμοι
...Με ενοχλούσαν οι τέσσερις άνεμοι, ο Βαρδάρης, η Τραμουντάνα, ο Γραίγος και ο Μαΐστρος. Μου τραβούσαν τα ρούχα, τα μαλλιά, με χτυπούσαν στο πρόσωπο, μου δάγκωναν τα χέρια. Για να τους ξεφορτωθώ πήγα στην έρημο. Μόλις πάτησα το σύνορό της ένιωσα τους ανέμους να αιωρούνται πίσω μου σαν φαντάσματα. Δεν τόλμησαν να μπουν. Ήταν για αυτούς ένα πεδίο κινδύνου.
Έκανα μερικά βήματα ανακουφισμένος, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Λένε ότι το σώμα μας αποτελείται, κατά 70%, από νερό. Εντούτοις σε κάποιους από εμάς το ποσοστό αυτό καταλαμβάνει ένα άλλο στοιχείο: ο αέρας. Έτσι συμβαίνει και με μένα. Λίγα μέτρα πέρα από το σύνορο της ερήμου άρχισα να εξατμίζομαι. Στράφηκα πάλι ικετευτικά στους τέσσερις ανέμους. Ζητούσα βοήθεια τώρα, να ρθουν και να με πάρουν από κει...
Έκανα μερικά βήματα ανακουφισμένος, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Λένε ότι το σώμα μας αποτελείται, κατά 70%, από νερό. Εντούτοις σε κάποιους από εμάς το ποσοστό αυτό καταλαμβάνει ένα άλλο στοιχείο: ο αέρας. Έτσι συμβαίνει και με μένα. Λίγα μέτρα πέρα από το σύνορο της ερήμου άρχισα να εξατμίζομαι. Στράφηκα πάλι ικετευτικά στους τέσσερις ανέμους. Ζητούσα βοήθεια τώρα, να ρθουν και να με πάρουν από κει...
Το όριο του φυσιολογικού
Ο παππούς μου ερωτεύτηκε μια κούκλα που είχε στην πλάτη κουρδιστήρι και μπορούσε να κουνάει μηχανικά τα χέρια και τα πόδια της. Φυσικά λοιδωρήθηκε πολύ για αυτόν τον έρωτα.
Σήμερα όλοι παντρεύονται γυναίκες και άντρες ρομπότ. Το όριο του φυσιολογικού έχει μετατεθεί.
Σήμερα όλοι παντρεύονται γυναίκες και άντρες ρομπότ. Το όριο του φυσιολογικού έχει μετατεθεί.
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011
Χωρίς σκιές
Ξαφνικά ένας δυνατός άνεμος έπεσε πάνω μας. Σαν μαύρα μαντήλια πήρε από τα πόδια τις σκιές μας και τις τσαλάκωσε μακριά. Τότε, τι παράξενο, ήταν σαν να αποδεσμευτήκαμε από τις αλυσίδες μας. Κι ενώ δεν πετούσαμε, νομίσαμε ότι πετάμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)