Κλειδιά

Ξύπνησα και είδα στο χέρι μου αυτά τα κλειδιά. Φυσικά παραξενεύτηκα και αναρωτήθηκα τι τάχα να ανοίγουν. Σίγουρα όχι τις πόρτες του σπιτιού μου, γιατί αυτές δεν έχουν κλειδαριές.

Βγήκα έξω. Όλη μέρα έψαχνα και δοκίμαζα τα κλειδιά μου σε όποια πόρτα έβρισκα. Χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα. Το βράδυ έπεσα απογοητευμένος να κοιμηθώ.

Ονειρεύτηκα έναν πύργο με πολλές κάμαρες. Εκεί εφάρμοζαν τέλεια τα κλειδιά μου. Και περιχαρής μπαινοέβγαινα από κάμαρα σε κάμαρα.

Κλειδιά της πραγματικότητας ανοίγουν πόρτες του ονείρου και κλειδιά του ονείρου ξεκλειδώνουν την πραγματικότητα.

Παιχνίδι

....Το ξημέρωμα μαζευτήκαμε όλοι σε ένα ξέφωτο. Αν και κουρασμένοι από την ολονύχτια οινοποσία, διατηρούσαμε ακόμα στο ακέραιο τις δυνάμεις μας. Επί πλέον είμαστε ξαναμμένοι από την ένταση της στιγμής. Σε λίγο θα άρχιζαν τα στοιχήματα.

Ο κριτής έφερε τα ζάρια. Τα έλεγξε μπροστά μας. Ήταν εντάξει. Το παιχνίδι μπορούσε να αρχίσει.

Οι δυο πρώτοι παίκτες ποντάρανε τα δόντια τους. Ο νικητής ήταν επιφορτισμένος με την ευθύνη να ξεριζώσει, με μια τανάλια, τα δόντια του ηττημένου και να τα πάρει για τον εαυτό του.

Το δεύτερο ζευγάρι έπαιζε τα αυτιά του. Το έπαθλο ήταν βέβαια το αυτί του ηττημένου. Το οποίο ο νικητής θα αποκολούσε με την βοήθεια μιας πένσας.

Και το τρίτο ζευγάρι τζογαδόρων διαγωνιζόταν για τα μάτια του αντιπάλου. Κυριολεκτικά, ο νικητής έπρεπε να βγάλει τα μάτια του χαμένου. Η πράξη αυτή συντελούνταν με την συνεπικουρία ενός κατσαβιδιού.

Όλα αυτά όμως δεν ήταν τίποτα. Το τελευταίο ζευγάρι διαγωνιζομένων έπαιζε με έπαθλο την καρδιά του αντιπάλου. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι εγώ είμαι ένας από τους δύο παίκτες. Και αντίπαλός μου, η παλιά μου αγαπημένη...

Διορθωτής διηγημάτων

Είμαι διορθωτής διηγημάτων. Κάθε πρωί έρχονται τρεις άνθρωποι στο γραφείο μου και μου φέρνουν τα γραπτά τους. Για όλη την υπόλοιπη μέρα ασχολούμαι με αυτά. Ελέγχω τα συντακτικά και τα γραμματικά λάθη, επισημαίνω τις αφηγηματικές ασυνέπειες, αφαιρώ άστοχες λέξεις και εκφράσεις, δίνω γενικά στο γραπτό την τελική του μορφή.

Για να είμαι ειλικρινής, οι τρεις αυτοί διαφορετικοί άνθρωποι είμαι εγώ. Αυτό βέβαια δεν είναι και τόσο τρομερό. Φανταστείτε να με λέγαν Φερνάντο Πεσσόα και να ήμουν ο διορθωτής 79 ανθρώπων...

Σύμβολο της ερήμου

Έχασα το σύμβολο της ερήμου που ήταν πάντα κρεμασμένο στο λαιμό μου, σαν φυλαχτό. Δεν έκανα όμως καμία προσπάθεια να το ξαναβρώ. Δεν χρειάζεται τέτοια φυλαχτά όποιος έχει πλέον βγει από την επικράτεια της ερήμου.