Καθημερινός λόγος

Δεν είμαι αφηγητής ιστοριών, κατά βάθος τις μισώ τις ιστορίες. Είμαι καταστροφέας ιστοριών. Thomas Bernhard


Βρήκα έναν ασφαλή τρόπο να γράφω διηγήματα. Γράφω μυθιστορήματα και μετά τα κατακερματίζω. Τα διαλύω στα εξ ων συνετέθησαν και έτσι έχω μια ντάνα διηγήματα. Με την ίδια μέθοδο εμφανίζονται και τα ποιήματά μου. Τεμαχίζω τα προϋπάρχοντα διηγήματα στην κλίνη του Προκρούστη. Πετάω παραγράφους, φράσεις, λέξεις, ώσπου το κείμενο να αποκτήσει τους εσωτερικούς εκείνους ρυθμούς που προσιδιάζουν στον ποιητικό λόγο.  Πηγαίνοντας ακόμα παρά πέρα φτάνουμε στην γαλήνια περιοχή των Χαϊκού. Πελεκώ τα ποιήματα που έχουν δημιουργηθεί μέσα σε μια διηνεκή διαδικασία αφαίρεσης. Ολόκληροι στίχοι αποφλοιώνονται και μένει ασπαίρουσα η ουσία τους μέσα στο αρχετυπικό ρυθμικό μοτίβο 5-7-5.
Και φυσικά, η διαδικασία δεν σταματά εδώ. Ψάχνουμε, όπως ωραία το έθεσε ο Μπόρχες, αυτή την λέξη που περικλείει τον κόσμο, την λέξη που τα λέει όλα. Εκεί, θέλουμε να πιστεύουμε οδηγεί η ανεξέλεγκτη ροπή μας προς την λακωνικότητα.

Τι γίνεται τώρα με όλες τις λέξεις που περισσεύουν; Με τούτες τις λέξεις που σαν ροκανίδια πετάγονται έξω από το κειμενικό πλαίσιο; Μα γίνονται λόγος! Η φύση διαθέτει τα δικά της εργαστήρια ανακύκλωσης. Έτσι, οι λέξεις που περισσεύουν γίνονται καθημερινός λόγος και με αυτόν προσπαθούμε να συνεννοηθούμε.

Απροσδιοριστία

Όταν ξέρω που βρίσκομαι δεν γνωρίζω ποιος είμαι. Όταν ξέρω ποιος είμαι δεν μπορώ να καταλάβω που βρίσκομαι. Εφάρμοσα την Αρχή της Απροσδιοριστίας στην κοινωνική μου ζωή με θαυμαστά αποτελέσματα. Κατ’ αρχάς κατάλαβα ότι αυτό που είμαι, είναι συνάρτηση της ταχύτητας με την οποία κινούμαι. Ενώ η ταχύτητα μου επηρεάζεται δραματικά από το υλικό που με συγκροτεί.

Τρίτος άνθρωπος

Καθημερινά παρατηρώ σαν τρίτο άνθρωπο τον εαυτό μου, να σηκώνεται από το κρεβάτι, να κάνει μικροδουλειές του σπιτιού, να πηγαίνει στην εργασία του. Όταν όμως επιδίδομαι στην ποίηση, παρατηρώ τον εαυτό μου σε πρώτο πρόσωπο. Και όχι σπάνια μέσα από την έκσταση που επέρχεται, χάνω εντελώς την θέαση του εαυτού μου.