Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Φυλακή

Θεωρήθηκε σπουδαία επιτυχία για το γραφείο μας η ανάληψη αυτού του μεγάλου έργου. Και ακόμα πιο μεγάλη επιτυχία για την ομάδα μου που είχε κάνει τα σχέδια και την παρουσίαση.
Βέβαια, αμέσως σχηματίστηκαν και κάποιες ρωγμές στη συνοχή της ομαδας. Γιατί άλλο να ετοιμάζεις τα σχέδια και τις μακέτες ενός σωφρονιστικού ιδρύματος και άλλο να αναλαμβάνεις την διεκπεραίωση της οικοδόμησης του. Κάποια από τα ικανά μέλη της ομάδας εξέφρασαν ενστάσεις και δισταγμούς. Αποφάσισα να ενσωματώσω όλη αυτή την άρνηση και τα ηθικά ερωτήματα στον σχεδιασμό των κτιριακών εγκαταστάσεων.
Για να γίνει αυτό θα έπρεπε να κάνουμε κάποιες τροποποιήσεις. Για κάθε κλειστό περίβολο, για κάθε μπάρα και για κάθε κελί, θα έπρεπε να υπάρχουν ισάριθμες σήραγγες απόδρασης, τρύπες, μυστικές καταπακτές, απόκρυφες είσοδοι και έξοδοι. Τοποθετημένες τυχαία σε όλο το corpus των υποδομών.

Κινούμενη άμμος


Όχι δεν τρόμαξα όταν άρχισα να βουλιάζω μέσα της. Με τραβούσε αργά, με ηδονικές, περιστροφικές κινήσεις. Ήδη είχε καταπιεί τον μισό κορμό μου και άκουγα ξεκάθαρα τα γουργουρητά, τους αναστεναγμούς, τους υγρούς κλαυθμούς της. Πως βρέθηκα σε αυτόν τον λασπώδη καταπιόνα; Τυχαία. Αλλά δεν οικτίρω την τύχη μου για αυτό. Γιατί, όπως ένα έντομο θυσιάζεται για να τραφεί το σαρκοβόρο φυτό που το αιχμαλώτισε, έτσι και γω δέχτηκα την αυτο - εκμηδένιση προς χάριν του  άγριου και τυφλού αυτού βιοσυστήματος.