Δεν μας κάνουν εντύπωση τα νεόδμητα κτήρια. Αλλά μας αρέσουν πολύ τα μισοτελειωμένα και τα εγκατελειμένα. Αυτά που για κάποιο λόγο άφησαν τις οικοδομικές τους εργασίες στην μέση και έμειναν ανολοκλήρωτα. Θαυμάζουμε αυτά τα κτίσματα και φαντασιωνόμαστε να μέναμε εκεί. Χωρίς τοίχους, χωρίς πόρτες και παράθυρα, χωρίς έπιπλα, μόνο με αέρα. Πιστεύουμε ότι υπάρχει μια ζεστασιά στην παραίτηση, στην έλλειψη ασφάλειας και στην απόλυτη έκθεση...
Κατά βάθος, τα κτήρια αυτά θέλγουν την ψυχή μας γιατί μοιάζουν με τα έργα μας, που μένουν σχεδόν πάντα ημιτελή. Χωρίς τοίχους, χωρίς κολόνες, χωρίς πατώματα. Καλούν άλλους ανθρώπους να ρθουν να τα κατοικήσουν και να βρουν αυτή την λεπτή ποιότητα θαλπωρής. που όπως είπαμε υπάρχει, εν γένει, στην παραίτηση, στην έλλειψη ασφάλειας και στην απόλυτη έκθεση.
Κατά βάθος, τα κτήρια αυτά θέλγουν την ψυχή μας γιατί μοιάζουν με τα έργα μας, που μένουν σχεδόν πάντα ημιτελή. Χωρίς τοίχους, χωρίς κολόνες, χωρίς πατώματα. Καλούν άλλους ανθρώπους να ρθουν να τα κατοικήσουν και να βρουν αυτή την λεπτή ποιότητα θαλπωρής. που όπως είπαμε υπάρχει, εν γένει, στην παραίτηση, στην έλλειψη ασφάλειας και στην απόλυτη έκθεση.
