Το σταυρόλεξο

Αν κατάφερνες να λύσεις το σταυρόλεξο, είχες γράψει ήδη ένα μικρό διήγημα.

Σκορπιοί

Έκοψα σε μπουκιές το ψωμί μου και το πέταξα στο χώμα για να ρθουν περιστέρια να φάνε. Αντ' αυτών μαζεύτηκαν γύρω μου σκορπιοί. Και αγνοώντας το ψωμί ορμήξαν πάνω μου και αρχίσαν να με τρώνε.

Μάσκα

Έπιασα με τα δυο χέρια το πρόσωπο μου. Δεν είχα πονοκέφαλο. Προσπαθούσα να βγάλω την μάσκα που φοράω.

Εμπρησμός σιδηροδρομικού σταθμού

Πήγαμε και βάλαμε φωτιά στον σταθμό του τρένου. Δεν μας ώθησε σε αυτήν την πράξη η πολιτική μας ιδεολογία, ούτε κάτι πιο προσωπικό, όπως νοσταλγία ή αναμνήσεις. Και σε καμία περίπτωση δεν είμαστε εχθροί των ήρεμων, μελαγχολικών ταξιδιών που προσφέρουν οι σιδηροδρομικές ράγες.
Πήγαμε και βάλαμε φωτιά για να μην σταματάν πια τρένα στον σταθμό. Είναι κάτι που μας προκαλεί ανησυχία...

Πέτρα στο λαιμό

Αυτός ο άνθρωπος έδεσε μια πέτρα στο λαιμό του και στάθηκε στην άκρη της προκυμαίας, έτοιμος να δώσει τέλος στην ζωή του. Που να ξερε ότι στο συγκεκριμένο σημείο παρατηρούνταν φαινόμενα αντιβαρύτητας. Έτσι αντί να τον τραβήξει προς τα κάτω η πέτρα που είχε στα χέρια του, αυτή τινάχτηκε προς τον ουρανό. Και αντί να πάει ο άνθρωπος από πνιγμό πήγε από κρεμάλα.

Μετεωρίτης

Ένα αστέρι έπεσε και έκανες μια ευχή. Δεν ξέρω αν η ευχή σου πραγματοποιηθεί. Πάντως το συγκεκριμένο άστρο - που, παρεμπιπτόντως, είναι μετεωρίτης-  θα πέσει σε λίγο πάνω σε ένα χωριό και θα το ισοπεδώσει όλο.

Εγκλήματα κατά του εαυτού

Με κατηγόρησαν για απόπειρα αυτοκτονίας. Και με κλείσαν φυλακή. Ο δικηγόρος μου δεν μπόρεσε να καταστήσει έγκυρο το άλλοθι μου. Την ώρα του εγκλήματος εγώ κοιμόμουν. Αλλά τα πειστήρια είχαν χαθεί.
Η ποινή μου είναι ισόβια. Εφέσεις δεν γίνονται δεκτές.
Οι συγκρατούμενοι μου κατάδικοι για παρόμοια εγκλήματα. Υπάρχουν ωστόσο και έγκλειστοι με ελαφρύτερες ποινές. Αυτοί είναι μέσα κυρίως για αυτοτραυματισμούς.

Τώρα επιδίδομαι σε καταναγκαστικές εργασίες, σε απομόνωση και ενίοτε σε βασανισμούς συγκρατουμένων μου.

Σχέδιο απόδρασης δεν υπάρχει προς το παρόν.

Θεωρία της κίνησης και η παραβολή των τριδύμων

Ο γιος μου μου ζήτησε να του εξηγήσω γιατί κινούμαστε. Εντάξει η τριβή και η αδράνεια παίζουν ένα ρόλο. Όπως και οι βαρυτικές δυνάμεις ανάμεσα στα ουράνια σώματα ή οι πυρηνικές στον ατομικό μικρόκοσμο. Τι είναι η κίνηση όμως; Γιατί κινούμαστε; Τι είναι αυτό που μας κινεί; Και τι αυτό που κινείται; Αναγκάστηκα να καταφύγω στην παρακάτω παραβολή για να του απαντήσω.
"Είμαστε τρίδυμοι. Ο ένας ταξίδεψε πριν από πολύ καιρό με την ταχύτητα του φωτός. Τώρα τον περνάω 30 χρόνια. Ο τρίτος υπερέβη και αυτό το όριο και ταξίδεψε ακόμα πιο γρήγορα. Είναι τώρα μωρό."

Το σύμπαν μετακινείται όχι εμείς. Αφήνουμε μέσα στα χιλιοστά των λεπτών διάφανα κελύφη, τις άπειρες διαδοχές των στιγμών μας. 

Οι τέσσερις άνεμοι

...Με ενοχλούσαν οι τέσσερις άνεμοι, ο Βαρδάρης, η Τραμουντάνα, ο Γραίγος και ο Μαΐστρος. Μου τραβούσαν τα ρούχα, τα μαλλιά, με χτυπούσαν στο πρόσωπο, μου δάγκωναν τα χέρια. Για να τους ξεφορτωθώ πήγα στην έρημο. Μόλις πάτησα το σύνορό της ένιωσα τους ανέμους να αιωρούνται πίσω μου σαν φαντάσματα. Δεν τόλμησαν να μπουν. Ήταν για αυτούς ένα πεδίο κινδύνου.
Έκανα μερικά βήματα ανακουφισμένος, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Λένε ότι το σώμα μας αποτελείται, κατά 70%, από νερό. Εντούτοις σε κάποιους από εμάς το ποσοστό αυτό καταλαμβάνει ένα άλλο στοιχείο: ο αέρας. Έτσι συμβαίνει και με μένα. Λίγα μέτρα πέρα από το σύνορο της ερήμου άρχισα να εξατμίζομαι. Στράφηκα πάλι ικετευτικά στους τέσσερις ανέμους. Ζητούσα βοήθεια τώρα, να ρθουν και να με πάρουν από κει...

Το όριο του φυσιολογικού

Ο παππούς μου ερωτεύτηκε μια κούκλα που είχε στην πλάτη κουρδιστήρι και μπορούσε να κουνάει μηχανικά τα χέρια και τα πόδια της. Φυσικά λοιδωρήθηκε πολύ για αυτόν τον έρωτα.
Σήμερα όλοι παντρεύονται γυναίκες και άντρες ρομπότ. Το όριο του φυσιολογικού έχει μετατεθεί.

Πριν από τον Σίσυφο

Η χελώνα έφτασε πριν από τον Σίσυφο στην κορφή του λόφου.

Βήχας

Το σύννεφο έβηξε και από το στόμα του πετάχτηκε ένα σμήνος πουλιών.

Χωρίς σκιές

Ξαφνικά ένας δυνατός άνεμος έπεσε πάνω μας. Σαν μαύρα μαντήλια πήρε από τα πόδια τις σκιές μας και τις τσαλάκωσε μακριά. Τότε, τι παράξενο, ήταν σαν να αποδεσμευτήκαμε από τις αλυσίδες μας. Κι ενώ δεν πετούσαμε, νομίσαμε ότι πετάμε.

Αλλάζουμε;

"Αλλάζουμε;" Μου είπε το είδωλο στον καθρέφτη.

Γκρεμός

Στάθηκα στην άκρη του γκρεμού και σκέφτηκα: "Εκείνοι οι άνθρωποι δεν θα ξέρουν αν είμαι έτοιμος να πέσω, αν απλώς θαυμάζω την θέα ή αν προσπαθώ να κόψω ένα λουλούδι".
Και οι άνθρωποι που βρίσκονται πιο μακριά δεν ξέρουν αν είμαι ένα ξερό δέντρο, αν αποτελώ μέρος του τοπίου, ή αν έχω πέσει ήδη στο κενό.

Δικαστής και Φιλόσοφος έπαιζαν σκάκι

Δικαστής και Φιλόσοφος έπαιζαν σκάκι. Μετά από πολύωρη αμφιταλάντευση, η παρτίδα φάνηκε να κλίνει υπέρ του πρώτου. Πριν όμως κάνει την τελευταία κίνηση, ματ, ο Δικαστής σκέφτηκε ότι θα ήταν άδικο να ταπεινώσει τον συμπαίχτη του, νικώντας τον. Αυτός που ψάχνει την αλήθεια δεν πρέπει να ηττηθεί από αυτόν που είναι σίγουρος για την αλήθεια. Τουλάχιστον όχι στον υπερβατικό στίβο ενός θεσμοθετημένου παιχνιδιού.

Μέσα στα δευτερόλεπτα της αναμονής, ο Φιλόσοφος κατάλαβε την αμφιβολία που κατέκλυσε το μυαλό του αντιπάλου του. Στην αρχή κολακεύτηκε, αλλά στη συνέχεια θύμωσε. Ναι,  προείδε, κατά την διάρκεια της ανηλεούς μάχης, την επερχόμενη ήττα του. Προσπάθησε μάλιστα να κερδίσει χρόνο με μάταιες μανούβρες. Αυτές όμως δεν μπόρεσαν αν ανακόψουν την νικηφόρα επέλαση του Δικαστή. Θα ήταν ταπεινωτικό να του χαριστεί η νίκη. Αλλά και η ήττα θα υποδήλωνε πνευματική κατωτερότητα.

Τα πράγματα περιπλέκονταν από το στοίχημα που βάλανε πριν αρχίσουν να παίζουν. Ο νικητής θα ζητούσε από τον ηττημένο ότι ήθελε.

Ο Δικαστής ήταν πλούσιος και ο Φιλόσοφος φτωχός. Θα ταν καλή ευκαιρία να για τον άπορο στοχαστή να βελτιώσει λίγο την οικονομική του κατάσταση σε περίπτωση νίκης. Ο Φιλόσοφος όμως περιφρονούσε το χρήμα. Ο υπηρέτης της Θέμιδος είχε και μια ωραία κόρη. Ο Φιλόσοφος όμως περιφρονούσε και τις γυναίκες. Άρα ο Δικαστής δεν είχε τίποτα να χάσει αν πρόσφερε την παρτίδα στον αντίπαλο του - ούτε και τίποτα να κερδίσει αν τον κατατρόπωνε. Η ίδια η φύση του στοιχήματος όμως έδειχνε ότι από την αρχή ο Φιλόσοφος δεν επιθυμούσε την νίκη.

Τότε εμφανίστηκε από το πουθενά ο Ποιητής, που πολλοί τον λένε και τρελό, και αναποδογύρισε την σκακιέρα.

Ιαγουάρος

Ξύπνησα έντρομος μέσα στη νύχτα βλέποντας στην άκρη του κρεβατιού μου έναν ιαγουάρο. Με κοίταξε για μια στιγμή στα μάτια και ύστερα έστρεψε το κεφάλι. Οι νωχελικές κινήσεις του, υπό το λιγοστό φως που διαπερνούσε τις γρίλιες του παραθύρου, πρόδιδαν αστείρευτη ηδυπάθεια. Αμέσως ο φόβος μου πέρασε. Το όμορφο ζώο ήθελε απλώς να κάνουμε έρωτα.

Αντικατοπτρισμός

Καθώς περπατούσα μέσα στην έρημο, βρήκα μπροστά μου μία πόλη. Γνωρίζω το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού και έτσι πλησίασα με πολλή επιφύλαξη και χωρίς να τρέφω ιδιαίτερες ελπίδες. Η πόλη εντούτοις ήταν αληθινή. Βρήκα ανθρώπους εκεί και έκανα καινούργιους φίλους. Έπιασα δουλειά και μπήκα για τα καλά στην ρουτίνα της, ενώ δεν άργησα να παντρευτώ και να αποκτήσω οικογένεια. Πέρασαν πολλά ευτυχισμένα χρόνια. Τα παιδιά μου μεγάλωσαν. Άσπρισαν τα μαλλιά μου. Μια μέρα καθώς ανοιγόκλεισα τα μάτια, η πόλη εξαφανίστηκε από γύρω μου. Βρέθηκα πάλι στην έρημο.

Ηλιοτρόπια

... Σήκωσα το κεφάλι και διαπίστωσα ότι όλα τα ηλιοτρόπια του χωραφιού ήταν στραμμένα προς το μέρος μου. Μετακινήθηκα, έκανα μερικά βήματα και άλλαξα θέση. Με ένα ανεπαίσθητο σύρσιμο τα μεγαλοπρεπή φυτά στρέψαν πάλι αργά τα άνθη τους πάνω μου. Μόλις είχα σκοτώσει έναν άνθρωπο. Και τα ηλιοτρόπια ήταν αυτόπτες μάρτυρες του φόνου.

Αποδημητικά πουλιά

Τα αποδημητικά πουλιά που φύγαν από τους ουρανούς μας δεν πήγαν σε άλλες χώρες. Ταξίδεψαν σε παράλληλο σύμπαν. Όταν γύρισαν δεν πετούσαν πλέον σε σμήνη, αλλά άτακτα και χαοτικά σε αλλοπαρμένες τροχιές.

Γκρεμοτσακίζονταν στα τζάμια των σπιτιών. Βουτούσαν στις λίμνες και στα ποτάμια και πνίγονταν. Έχτιζαν τις φωλιές τους μπροστά σε καθρέφτες.

Το χειρότερο ήταν πως οι φωνές τους δεν διαχέονταν πλέον στον χώρο. Δονούνταν μόνο μέσα στο κεφάλι μας.

Κορδέλες

...Κορδέλες, κουρτίνες, σπάγγοι και σχοινιά, τα μαλλιά του ανέμου. Άλλοτε μας χαϊδεύουν το πρόσωπο, άλλοτε μας χτυπάν και άλλοτε μας πνίγουν. Πολλές φορές μια κρεμάλα μέσα σε ένα δωμάτιο δεν είναι παρά η άγκυρα ενός αερόστατου.

Γλώσσα

Ονομάσαμε την φυλακή μας "γλώσσα" και ζήσαμε μέσα σε αυτήν ελεύθεροι...

Τέλος

... Σκυλιά τρώγαν τα εντόσθια ενός κλόουν. Δεν ήταν το τέλος του κόσμου. Ούτε το τέλος της παιδικής ηλικίας, όπως θα υποπτευόταν κανείς. Ήταν το τέλος του έρωτα.

Βροχή

Από το πρωί έβρεχε. Δεν ήταν όξινη βροχή. Κι όμως μπορούσε να διαβρώνει τα κτήρια της πόλης, τους δρόμους, τα αυτοκίνητα, τα αντικείμενα. Σιγά σιγά, άρχισαν τα πάντα να αποσυντίθενται. Να λιώνουν μαλακά και ήσυχα. Μόνο τα σώματα των ανθρώπων μέναν ανέπαφα. Τώρα όλοι κοιτούσαν κατάπληκτοι τα παιδιά που παίζαν γυμνά στιςλάσπες.

Κλειδιά

Ξύπνησα και είδα στο χέρι μου αυτά τα κλειδιά. Φυσικά παραξενεύτηκα και αναρωτήθηκα τι τάχα να ανοίγουν. Σίγουρα όχι τις πόρτες του σπιτιού μου, γιατί αυτές δεν έχουν κλειδαριές.

Βγήκα έξω. Όλη μέρα έψαχνα και δοκίμαζα τα κλειδιά μου σε όποια πόρτα έβρισκα. Χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα. Το βράδυ έπεσα απογοητευμένος να κοιμηθώ.

Ονειρεύτηκα έναν πύργο με πολλές κάμαρες. Εκεί εφάρμοζαν τέλεια τα κλειδιά μου. Και περιχαρής μπαινοέβγαινα από κάμαρα σε κάμαρα.

Κλειδιά της πραγματικότητας ανοίγουν πόρτες του ονείρου και κλειδιά του ονείρου ξεκλειδώνουν την πραγματικότητα.

Παιχνίδι

....Το ξημέρωμα μαζευτήκαμε όλοι σε ένα ξέφωτο. Αν και κουρασμένοι από την ολονύχτια οινοποσία, διατηρούσαμε ακόμα στο ακέραιο τις δυνάμεις μας. Επί πλέον είμαστε ξαναμμένοι από την ένταση της στιγμής. Σε λίγο θα άρχιζαν τα στοιχήματα.

Ο κριτής έφερε τα ζάρια. Τα έλεγξε μπροστά μας. Ήταν εντάξει. Το παιχνίδι μπορούσε να αρχίσει.

Οι δυο πρώτοι παίκτες ποντάρανε τα δόντια τους. Ο νικητής ήταν επιφορτισμένος με την ευθύνη να ξεριζώσει, με μια τανάλια, τα δόντια του ηττημένου και να τα πάρει για τον εαυτό του.

Το δεύτερο ζευγάρι έπαιζε τα αυτιά του. Το έπαθλο ήταν βέβαια το αυτί του ηττημένου. Το οποίο ο νικητής θα αποκολούσε με την βοήθεια μιας πένσας.

Και το τρίτο ζευγάρι τζογαδόρων διαγωνιζόταν για τα μάτια του αντιπάλου. Κυριολεκτικά, ο νικητής έπρεπε να βγάλει τα μάτια του χαμένου. Η πράξη αυτή συντελούνταν με την συνεπικουρία ενός κατσαβιδιού.

Όλα αυτά όμως δεν ήταν τίποτα. Το τελευταίο ζευγάρι διαγωνιζομένων έπαιζε με έπαθλο την καρδιά του αντιπάλου. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι εγώ είμαι ένας από τους δύο παίκτες. Και αντίπαλός μου, η παλιά μου αγαπημένη...

Διορθωτής διηγημάτων

Είμαι διορθωτής διηγημάτων. Κάθε πρωί έρχονται τρεις άνθρωποι στο γραφείο μου και μου φέρνουν τα γραπτά τους. Για όλη την υπόλοιπη μέρα ασχολούμαι με αυτά. Ελέγχω τα συντακτικά και τα γραμματικά λάθη, επισημαίνω τις αφηγηματικές ασυνέπειες, αφαιρώ άστοχες λέξεις και εκφράσεις, δίνω γενικά στο γραπτό την τελική του μορφή.

Για να είμαι ειλικρινής, οι τρεις αυτοί διαφορετικοί άνθρωποι είμαι εγώ. Αυτό βέβαια δεν είναι και τόσο τρομερό. Φανταστείτε να με λέγαν Φερνάντο Πεσσόα και να ήμουν ο διορθωτής 79 ανθρώπων...

Σύμβολο της ερήμου

Έχασα το σύμβολο της ερήμου που ήταν πάντα κρεμασμένο στο λαιμό μου, σαν φυλαχτό. Δεν έκανα όμως καμία προσπάθεια να το ξαναβρώ. Δεν χρειάζεται τέτοια φυλαχτά όποιος έχει πλέον βγει από την επικράτεια της ερήμου.

Περίπατος

Ξεκίνησα για έναν μακρινό και απροσχεδίαστο περίπατο. Συγχρόνως άρχισα να σκέφτομαι ένα νέο διήγημα. Ο περίπατος με οδήγησε στο κέντρο της πόλης. Το διήγημα πουθενά.