Τα αποδημητικά πουλιά
που φύγαν από τους ουρανούς μας δεν
πήγαν σε άλλες χώρες. Ταξίδεψαν σε
παράλληλο σύμπαν. Όταν γύρισαν δεν
πετούσαν πλέον σε σμήνη, αλλά άτακτα
και χαοτικά σε αλλοπαρμένες τροχιές.
Γκρεμοτσακίζονταν στα
τζάμια των σπιτιών. Βουτούσαν στις
λίμνες και στα ποτάμια και πνίγονταν.
Έχτιζαν τις φωλιές τους μπροστά σε
καθρέφτες.
Το χειρότερο ήταν πως
οι φωνές τους δεν διαχέονταν πλέον στον
χώρο. Δονούνταν μόνο μέσα στο κεφάλι
μας.
