...Έριξα ένα χαστούκι στο πιάνο μου. Ονόμασα αυτό το έργο "ασυμφωνία σε ρε μείζονα". Από την ένταση της εκτέλεσης έπεσε κατά λάθος το καπάκι που καλύπτει τα πλήκτρα πάνω στα δάχτυλά μου. Ούρλιαξα αμέσως μιαν άρια.
Έχω ερωτική σχέση με το πιάνο μου. Μια φορά καθώς το κοιτούσα από απόσταση και θαύμαζα τις καμπύλες και τις βαθιές γωνίες του κάτω από την απαστράπτουσα λάμψη του βερνικιού, ερεθίστηκα.
Η λάμψη του βερνικιού λειτουργεί - σε μένα - και ως ένας (θολός) καθρέφτης στην επιφάνεια του οποίου παίζουν κρυφτό ο αυτισμός και ο ναρκισσισμός μου.
Συχνά κάθομαι στο πιάνο μου και χτυπάω μία νότα. Ακούγεται πάντα διαφορετικά. Χτυπάω την ίδια νότα επαναλαμβανόμενα, σκυμμένος, με το κεφάλι σχεδόν κάτω από τα πλήκτρα. Αν με δει κάποιος από μακριά δεν θα καταλάβει αν βρίσκομαι σε απόγνωση ή σε κατάσταση απόλυτης ευτυχίας.
Έχω ερωτική σχέση με το πιάνο μου. Μια φορά καθώς το κοιτούσα από απόσταση και θαύμαζα τις καμπύλες και τις βαθιές γωνίες του κάτω από την απαστράπτουσα λάμψη του βερνικιού, ερεθίστηκα.
Η λάμψη του βερνικιού λειτουργεί - σε μένα - και ως ένας (θολός) καθρέφτης στην επιφάνεια του οποίου παίζουν κρυφτό ο αυτισμός και ο ναρκισσισμός μου.
Συχνά κάθομαι στο πιάνο μου και χτυπάω μία νότα. Ακούγεται πάντα διαφορετικά. Χτυπάω την ίδια νότα επαναλαμβανόμενα, σκυμμένος, με το κεφάλι σχεδόν κάτω από τα πλήκτρα. Αν με δει κάποιος από μακριά δεν θα καταλάβει αν βρίσκομαι σε απόγνωση ή σε κατάσταση απόλυτης ευτυχίας.
